Ik ben nog even afwachtend, maar…
de afgelopen nachten zijn mijn courgetteplantjes, andijvie en komkommer blijven staan!
Van alles probeerde ik al: knoflookspray, lavameel, koperdraad (elektrocultuur) en het hielp allemaal wel wat, maar niet voldoende.
Elke keer als ik nieuwe plantjes in de tuin zetten werd bijna alles weggevreten door slakken. En als ik zo om me heen lees en luister ben ik niet de enige die daar last van heeft.
Havermout
Gelukkig had ik genoeg plantjes opgekweekt, zodat ik elke keer weer kon vervangen. Maar van de courgetteplantjes kwam het einde nu wel in zicht. Dat liet me nadenken over mogelijkheden en ik stond op het punt om een stoeptegen uit de oprit te halen en daar een plant in te poten, zodat hij wellicht, ver van de tuin, uit kon groeien tot een vruchtdragende plant.
Ineens kwam echter het woord havermout in mijn gedachten en herinnerde ik me vaag, dat ik wel eens iets gelezen had over havermout bij de planten. Lang leve internet, want meteen op zoek en ja hoor, snel gevonden. Slakken schijnen enorm van havermout te houden, maar het droogt ze tegelijkertijd uit… beetje sneu als ik erbij na denk, maar ja, ik wil straks ook graag mijn eigen verbouwde voedsel kunnen eten, dus tja… je moet uiteindelijk wat.
Dus in plaats van op afstand houden, dan toch maar de keuze gemaakt voor bestrijden.
Gelukkig had ik nog wat pakken havermout in de kast staan (waar het al niet goed voor is om een voorraad op te bouwen 😉). Nieuwe plantjes de grond in en havermout er om heen.
En vannacht na een, voor sommige twee en andere plantjes drie nachten staat alles er nog!
Vanmorgen kon ik de niet meer zo actief ogende slakken rondom te plantjes oprapen en leerde ik ze voor hun laatste reis vliegen. Zo het weiland van de buurman in. 😊
Langzaamaan begin ik weer meer te vertrouwen dat ook dit seizoen weer vrucht zal brengen. Het gaat niet hard en sommige zaden kiemen gewoon slecht, maar wát er bovenkomt kan ik nu in ieder geval beschermen, zodat we er straks zelf weer van kunnen genieten. Ik kijk er naar uit!
💚🥕🍅🥦🍓💚
Eten of gegeten worden
Is dat nou verkeerd om de slakkenstrijd aan te gaan?
Hierboven schreef ik over slakken en havermout en ik ben super blij dat ik begon met havermout strooien bij mijn plantjes.
Mijn moestuin betekent eten, zelfredzaamheid en overleven. Klinkt wellicht zwaar, maar zo werkt het wel nu de wereld langzaamaan afbrokkelt. Zelf verantwoording nemen voor wat we eten. Geen gemak uit het pak, maar werken voor ons voedsel, waarbij we weten dat het zo puur mogelijk is waar wij ons lichaam mee voeden.
Velen zijn blij met de havermouttip, maar ik krijg ook reacties omdat ik de slak de dood in help. De slakken zwellen nl op van de havermout. Ze worden traag, zijn vervolgens een makkelijke prooi voor vogels en egels of zullen sterven door uitdroging.
De natuur zijn gang laten gaan is wat ik altijd prioriteit geeft. Maar als er ergens teveel van is, moet je soms ingrijpen om verwoesting te voorkomen. In mijn groentetuin ligt dus havermout, in de overige (veel) vierkante meters gras en bloementuin gaan de slakken gewoon hun gang…
Ik snap het hoor dat mensen me wijzen op t leed van de slak, maar de natuur is eten of gegeten worden. Dus leven met de natuur betekent soms ook dat er dingen moeten gebeuren die minder leuk zijn… zo moet de balans weer hersteld worden!
NB. Wil jij de slakken liever op een andere manier te lijf gaan, lees dan ook de blog over ‘aaltjes tegen naaktslakken‘.
Blijven volgen?
Vind je het leuk om Adis zijn reis te volgen? Meld je dan aan voor zijn telegramkanaal. Daar deelt hij steeds zijn bevindingen en delen ook anderen hun ervaringen. Alles vanuit het uitgangspunt dat het leuk en makkelijk mag zijn om zelfvoorzienend en gezond te leven!
Ook kun je je abonneren op de nieuwsbrief, zodat je op de hoogte blijft van alle interessante FunSprimenten en daarnaast gebruik kunt maken van leuke acties en aanbiedingen.